Kuþlar gördüm yuvasýna dönerken Gökte yýldýz yerde kandil sönerken Herkes yavrusunu öpüp severken Ayrý kaldým ben kuzumdan neyleyim
Dilekler tuttum yazdým taþlara Yaz bahar ayýnda tufan kýþlara Kara gözlerine inci diþlere Hasret kaldým ben kuzuma neyleyim
Büyüttüm besledim ele yolladým Ben kendi gözümden bile kolladým Otogarlarda sessiz aðladým Hasret kaldým ben kuzuma neyleyim
Biliyorum oralar soðuk kar þimdi Ayrýlýklar biraz daha kor þimdi Anne olmak baba olmak zor þimdi Hasret kaldým ben kuzuma neyleyim. Ekrem MADENLÝ 22.04.2000.10.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
galaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.