kelebek gibi

gün batýmýndaki martýlarýn çýðlýðý
yakamozlara dönüþürken gözlerinde
ben hep seni özlerim eyy sevgili
çekip giderken gün gökyüzünden...


bulutlarý þekilden þekile sokarým
her þeklin kimyasýnda sen varsýn
metafizik kurallarýna aykýrý belki de
sensizken nefes alýyor lakin yaþamýyorum...


hayatýn halkalarý eklenirken peþi sýra
bir yerde düðüm oluyor olmazken halkalarda
benim en zayýf yönüm sensin herkes bilir
sakýn çekip gideyim deme yazýk diðer halkalara...


teninin temas ettiði herne varsa toprak üstünde
vebali sorulmadan direk cennetlik yeraltýnda
rüzgar essin getirsin bana senden bir nefes
ben cenneti rüzgara verdim en büyük hediye o bana...


iki nasýlki ikiyle birleþince dörtte mana kazanýr
benim ruhumda senle birleþince Hakka yakýndýr
uzak durma bana ne olur biraz yakýn dur
sensizliðim alev almýþ savur içindeki külleri bana...

kelebeðin yaþadýðý güzel gün deðerse bir ömre
yýllarýný geçiren kuþ ne kadar mutluysa kafesinde
ve bir dakikama anlamýn en yücesi katýlacaksa seninle
istemiyorum uzun bir yaþam kelebek gibi hür olmalýyým

/bende/










Sosyal Medyada Paylaşın: