Deðirmen olan bu dünya, Döndükçe çarký Ezilir, ham olan insan. Öz çýkar ki bundan, Kiminin özü melek, kiminin þeytan.
Kadrini bilen Hak Her zaman doðru ölçer, Terazi þaþmaz bu yerde. Kaç defa vurduysa Yaradan Bil ki kendini döndür en güzele, Yoksa bu deðirmende ezilmek neyine.
Sözle baþlar herþey, Ýçinde dökülen güzel sözler Taþar o deðirmen taþýna ya; Aðýrdýr o taþ, sade lafta dönmez, Ter dökmek gerekir. O zaman güzel olan hasletler, birbir dökülür.
Ayrýlan tüm parçalar, Berrak bir hal alýr. Ýsimlerini bilirsin. Hey cahil insan Sanma öðüttüðün/övündüðün Tüm varlýk Senin bildiðin gibi deðildir. Ýlk haline vakýf deðilsin Bu çarktan çýkan özü Sen nerden bilirsin.
Bu yüzden topla kendini Ve eðil Rab önünde. O zaman anlarsýn ki Bu deðirmen içinden çýktýðýnda Artýk sen Eski sen deðilsin.
(Þubat 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.