Camdan dýþarýya merakla baktý Efsunlu Ýstanbul ruhuna aktý Ne güzel þehirdi emsali yoktu Topraðý altýnmýþ babasý derdi O’nun nil yeþili gözleri vardý
Nuri’yi düþündü kalbi sýzladý Biçare gönlü de ne çok özledi Gözündeki yaþý hemen gizledi Sevdiði yerini bilse gelirdi O’nun nil yeþili gözleri vardý
Odadan çýkacak kapýya gitti Kapý açýlmadý az biraz itti Sanki kilitliydi korkusu yetti Neler oluyordu kendine sordu O’nun nil yeþili gözleri vardý
Kimse yok mu orda diye baðýrdý O da bilmiyordu kimi çaðýrdý Galiba bunlarýn hepsi saðýrdý Durmadan kapýya yumrukla vurdu O’nun nil yeþili gözleri vardý
Tertemiz bir kýzdý bilmezdi yalan Bunlar hep olurdu filmlerde falan Yaþananlar etti ruhunu talan Aklýný geleni hep hayra yordu O’nun nil yeþili gözleri vardý
NÝLMAVÝSÝ________1.MART.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sarp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.