Üryan teninde gizlidir Varlýðýmýn ilk ve son özlemi Ezgili yüreðimin Çiçek çýðlýklarýnda buldum seni Yaralý bir gül olmuþtun Ayrýlýk sonrasý yere atýlan
Tutup kaldýrmak da vardý Boylu boyunca uzandýðýn kaldýrýmlardan Daðlarýn yalnýzlýðýndan Kopup gelen bir alevdi yapraklarýn Dokundukça Yüreðim yanardý avuçlarýnda
Göðsümde vurulmuþ bir çocuðun Son gülüþüydü sanki Gözlerinden içime yansýyan bakýþ
Anlayýnca korkardým Ürkekçe sokulur Karanfil ekerdim dudaklarýna Saçlarýnda salýncaklar kurardým Çiy tanesi gamzelerinde Saklanýrdým bir ömür Zeytin dalý gecelerde Adýný hecelerdim Suyun aynasýnda Uyuyan ay ýþýðýna Sesim düþerdi çaðlayanlara Sürüklenip giderdi Yaralý bir kuþ gibi