Ýçime çöreklenirken yýllarýn acýsý Kasveti dert dolardý uykularýmýn. Duvarlarýn yoktu dili… Ne sorduysam sen kadar sustular.
Dudaðýna teyellenmiþti sahte gülüþün. Bakýþlarýn eritirken varlýðýmý, Yokluðun zonkluyordu beynimde. Hediyesi ayrýlýk olan bu aþk Vuslata ramak kala,,, tutar dal koymadý her ikimize de… Kimsesizliðin eþiðinde kalakaldýk. O kadar çoktuk ki… Bir o kadar da yok..!
Ölümle kalým arasýydý seni baþka kollarda düþünmek. Bir rüzgar itimiydi dünya, uçurumun kenarýnda. Sol yaným ‘Sen’ derken, kopardý kýzýlca kýyametler…
Ey Yar..! Ölüm çalmýþ kapýmý umurumda mý ? Elinden olacaksa razýyým… Ama koyma beni bir baþýma. Dýþarýsý yangýn yeri… Dýþarýsý cehennem. Senden yoksun hayatý hiç istemedim ki…
Siir: Hasret Siir Düzenleme ve Yorum: Mümin DÜZENLÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasret Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.