meþgalem bir ateþ adý sen uzatýyor sevgimi sana olan her uzaklýðým önce aklýmý uçurdum peþinden kalbimi bilmiyorum nereye uçtuðumu þimdi kaçýrýyorum seninle olmayan beni sende unutup gidiyorum sevgiyi
her kanat çýrpýþý m güneþin gölgesine ardým uçsuz önüm bucaksýz ama kalbim sana yakýn ne ben zannettiðin kadar sevgiye açým ne de sen uzak...
aslýnda sevgidir acýtan ikimizi o kadar güzel oynuyoruz ki mutluluðu bazen biz bile kanýyoruz hayat hep sevdiklerimizi alýyor yine biz kalýyoruz sonra her þeyimizi alýyor seni ve seni...
sensizlik geç gelen yalnýzlýk ben sende deðilim artýk yaðamýyorum sana bi sevgi damlasý bile düþüremiyorum hep gözlerimde kalýyorum varlýðýnýn içinde yoksunluðunla yaþýyorum
gelmene gerek yok þimdi çünkü bende terkkediyorum beni sayende baþka bambaþka yerlere göçüyorum kurulmamýþ düþlere avuç açýyorum sevgiyi sende unutup gidiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
karacaoglan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.