Sayıklamalar...
uzak ihtimallerin ilmihaliyle kuruluyor sofralarýn cümleleri
ayýp ediyor yine sabah erken ve ergen girmekle aramýza
erken uyanmak neymiþ öðreniyor bir ölü bir selayla
bir salla geziyor usulune uygun gusul bir suyun soðuk ve hain uyarýcýlýðý
ardýnda hijyen bir gerginlik
su
akar sanmakla kendini
saydam yalnýzlýðýna inat
kutsal sayýyor musluktan dönünce avucuma
ve yýkanmýþ olmakla bir ölü kendini kandýrýyor
aramýzda kalsýn...
belki bir melek dokunuyor da
habersizdik ateþten alnýmýza
eksikliðimizin duasýný alýyor avuçlarýmýzýn riyakarlýðýndan
o yüzdenlik bir sürü muvazzaf kusurlarýmýzý ardý sýra
mükafatlandýrýyor ikiimizlikle ardý sýcak
ve ar gerçekten sýcak...apýþ arasýn da
o yüzdenlik büyük mukâfat sancýsý salýna salýna salýncaðýnda
o yüzdenlere verilmiþ cevaplarýmýza kimse soru soramadý belki bu yüzden
ah o yüzden cennet henüz uðrak mekanýmýz deðil belki
benim çoktan alýngan bir tanrým var belki
belki affedilmem geçikmem her þeye
iþte bu yüzden
o yüzden
habersiz mavi sakalýndan asýlgan bir huzurun umudu var
mum ýþýðýnýn daraðacýndan yapýlmýþ
web tabanlý otabanlarý
uðrak iç tesadüfleri
kimseye söylenmez
belki...
hiç umursamadýðýmýz
bir çok sebebten
ve biliyorum ki bu yüzden
yükseldikçe binalar küçülüyorduk içimizde
göklerle azallýyordu mesafe
öyle sanýyorduk
söylemiyorduk birbirimize
ufalýyordu adýmlarýmýzýn birbirine yaklaþan ulaktan kulaða oynaþlýðýmýzýn saadeti
ihbarcý bir hevesle verdiðimiz sözlerce kursaðý þiþkin
kusurlu kusanlardýk aramýzda sýrdaþ kaldýkça içimizde kalanlarý
yüzsüz baharlar buldukça az sonra dan habersiz...
birden
unutkandýk artýk birbirimizce diliyle...
büyük kabahatler iþledik az önce
sayýlmadýk parmak harflerince
üçün biri gibi gereksiz espirilirin insanýydýk
söz matematiðe ve ironiye gelince...
baþka dünyalarýn
az sonra kumsal ve deniz ve menekþe ve neþe
affedecek terkederek hayaletimizi...tanýnmýþ birer vazgeçiciydik
ikimizden
oysa dün gece yeni gibiydi bütün acýlarýmýz
taze bir kadýn gibi ip ince uzanmýþtý salýncaðýna lütüfkar yarýnlar
ve bütün saatlerin kumuyla oyalanýyordu deniz kenarlarýnýn
köþe baþlarý tuhaf bir kurguyla rastlanýyordu düzeysiz omuz baþý hayaliyle
köþeyi dönmeden umursuyorduk kim olduðumuzdan önce ki çarpýþmayý
az daha aþýk oluyorduk
ikimizden biri çirkin yada iþsiz deðilse
ve akrepler her soktuðunda ölüyordu
bileðimden zaman
oyuncak sandýðýmýz
alarmlar zilleri
çalýyordu uyandýrýlmamýz için
sûr’un çýraklarýydý çýkýrýklarýn sesi
pille çalýþan bir dünyanýn
itelemesiyle yürüyorduk akýllý ve sabahlarý
artýk ve artezyen olunca hayat
martýlar leþ yiyordu artýk
denizlerde beþ karýþ surat
cennet yalnýzlýðýmýn similasyonu...
aramýzda kalsýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.