acýsýný tel tel etmiþ
haddesinde zamanýn
öfkesiyle germiþ iki ucundan
akort vermiþ
titreþtirip ruhunu
bir elinin parmaklarýyla
geçmiþe gidip geliyor
öteki parmaklarý
þimdinin belirsizliðinde sendeliyor
boynu bükük inliyor
kapatmýþ gözlerini
tüm renklere küskün
dinliyor kýrýk kalbinin sesini
hem çalýyor
hem dönüyor kendi etrafýnda
bir gezegen gibi aþktan ve hayattan uzak
o ayrýlýk þarkýsýyla aðlýyor kemancý...
Farid Farjad’a
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.