Ağlayan Çelişkili Kadınlar Hikâyesi

Aðlayan Çeliþkili Kadýnlar Hikâyesi

Kadere yasak aþklar
Hapishane mahkûmlarý
Ahbaplarý yalnýzlýk
Yalnýzlýk içinde yalnýzlýk onlar

Hapishaneler biraz mahkûm
Biraz hayat büyütür
Þekerleme bölüþür gibi
Bölüþmüþ kafesten evler
Herkes tane tane bir yerde

Hayata dem tutma çabasý deðil bu

Islah olmayý beklediðinizi sanmayýn
Kuþlar kafeste deðildir
Onlar ayrý dünyada
Sadece onlara
Kötülükten uzak yumuþak bedenlerine ait dünyada

Hiçbir insan sýðamaz kafeslere
Ve kuþlar kafese kapatýlmaz!

Kaderleri yaz kýzýmýn parmak uçlarýnda
Ve toplum hekimleri olan hâkimlerin dilinde olanlar
Tanrý konuþmaz unutmamalý
Âþýklar gözleriyle anlaþýr
Küsmeyi unutun
Tanrý küsmeyi bilmiyor

Müebbet kimseyi öldüremedi
Unutmak kadar

Engel duvarlarýnýn boþ köþelerinde
Ranzalar arasýnda onca çocuk koþar
Ellerinden þekerleri alýnmýþ
Unutularak öldürülmüþ

Unutanlar için
Unutarak öldüren
Akýllarý ve meþgul kiþilikleri cana bulanmýþ katiller için
Daima yumruklayacak bir duvar var
O ranzalar arasýnda


Kim bilir
Belki bir gün Tanrý’da davalara kulak asar
Yenidünya yaratýr
Beklemeli
Umut…
Umut…

Umut…
Umut hayranlýk uyandýracak kadar deðil
Kýskançlýk krizlerine sokacak kadar güzel
Kazanmak için ter akýtmalý
Gözyaþlarýný ne sanýyorsunuz ki?


Ýki defa ölerek doðanlar
Özgürlüðün gölgeleri daima ellerinizi tutuyor olacak
O sizi kucaklayan en büyük gerçek
Týpký ruhunuz gibi

Sadece sessiz ol
Telaþla kadeh tokuþturma
Cehennem onca teni yaktý
Hiç birini duymadýn
Öyleyse sende sus
Sükût altýndýr unutma

Gözlerin yeter







Gecesinin karanlýk siyahýnda
Zamaný yutar kimileri
Hem nefret eder
Hem de deli gibi severler
Çeliþkisinde dirilip zamana karþý aþkýn


Bazý kuþlar kafese týkýlmaz
Belki de günahlarý yeniden yazdýrmalý
Ki sabahýnda gri bir pazartesinin
Pazarý özlemeyi býrakmalý bir kenara
O dün ve yarýnýn çeliþkisiydi
Farkýna varmalý nankör yanýnýn

Bin cana
Bir ölüm var


Acýyan yaranýn tatlý kaþýntýsýný sevmeyi bilmeli
Fark edebilmeli
Pençesinde bir aslanýn
Yumuþak tüylerini görmeli
Açmalý gözleri
Açmalý ve bilmeli
Hayat tek bir an


Bir gün ölüm var


Acý çekmeli
Masandaki bir avuç suda
Kendilerini okyanuslarýn kollarýnda sanan
Masum balýklar için
Acý çekmeli


Bir gün ölüm var


Siyahlarý mý aydýnlatýr beyaz?
Yoksa siyah mý aydýn eder beyazý?
Siyah mýdýr beyaza deðer katan?

El ele kol kola olmadýktan sonra halkalar
Nasýl zincir olur o halay?

Ön tekere kýzmayý unutmak gerek
Geride gitse rotayý O çizer
Senin iþin takip etmek


Hatýrla
Bir gün ölüm var


Sapanlar bazý kuþlara dokunamaz
Kendini taþlar sapan tutan eller
Kafesler ürkekleþir kuþlar ötünce
Her ötüþü harabeye döndürür kafesi
Gönülde olsa kafes
Altýnda


Bazý kuþlarýn gölgesine basamazsýn
Kafeste olsalar da
Daima göklerde
Gökleri taþýr onlar
Gökyüzünde umudu saklýdýr kimi gönüllerin

Gökkuþaðýnýn dibinde hazine aranmamalý
Gönlü yoksa kuþlarýn
Kafeste neye gerek?
Gökkuþaðýnýn hazinelerini aramayý kes artýk
Kalbini kýrýyorsun
?
Sorma…


An…
Bir gün ölüm var


Unuttun mu?
Sen ana demiþtin o renklere!


Ve unutma!
Ya güneþ doðarken hatýrlanýrsýn
Ya da yaðmur yaðarken…

Ýbrahim BAYSU

Siz þiirlerimi okurken aðlýyorsanýz ben yazarken ölüyorum...
sR___



Sosyal Medyada Paylaşın: