CELLAT

Çýkarýp düþleri,
billur kafeslerinden,
sokarak eþkiya kýlýðýna,
hüzne meraklý iklimlerden,
düþ kurusu toplamaya
vakit yok...

Yelesine zümrüdüankanýn,
yeþilini kuþanarak,
almalý beni sýrtýna,
zaman eyerli kýsrak.
Yaya hikayelerle yaþamaya,
vakit yok...

Sýyrýlýp eþyanýn ruhundan,
geriye ne kaldýysa,
gri tadýndaki,
çýplaklýðýndan,
üzerime bir elbise dikmeli,
olduðumdan biraz daha,
yaþýyor göstermeli beni,
o anda yaþanan.
Vakit yok...

Ýþte,
ýþýðýný kýsýyor ay.
Ýçimin perdeleri raksediyor,
kývrak kývrak.
Boþluða akýyor aynalar,
korkuya sýrlanarak.
Zevkle çiziyor eþgalimi,
hazýr iðne delikli zindaným.
Muhbir bakýþlarýn ele verdi adýmý,
Maðlubum aþka,
kalbimde taþýyorum celladýmý.

Sosyal Medyada Paylaşın: