Evim benim yùreðimin dile geldiði yer
Ýçimde yokluðunun izleri var yer yer
Kerpiçten bir binaydýn ihtiþamýn yoksa da
Mazimde sapasaðlam yýllar seni yýksa da
Anam gibi sarardýn soðuklarýnda kýþýn
Gőzlerimin őnündedir hala yapýlýþýn
Dedem çamur karardý babam kerpiç keserdi
Annem ùç beþ altýnýný senin için verdi
Biz bahçende oynardýk sanýrdýk bitmez hiç
O çocukluktaki duyduðumuz sonsuz sevinç
Delilik bu mu bilmem kendime deli desem
Çocuk olsam da yine saçaðýnda yürüsem
Sen bir tarihtin evim tarih oldun kayboldun
Þu an þu an inan ki yine kalbime doldun
Sonralarý n’olduysa deðiþti birden ahenk
Kalmadý zevkimizi tartacak doðru mihenk
Gőkten taþ yaðar gibi taþla doldu dőrt yanýn
Arasýna sýkýþtýn yüksek yüksek binanýn
Alay dolu gőzlerle seyrediyorlar seni
Kimseler fark etmiyor sendeki o deseni
O gün ki çocuklarýn çocuðu oldu bu gün
Yine devam ediyor HAYAT dediðin sürgün
Yok olup gitme n’olur bir aný kalsýn senden
Þu yýkýk duvarlarýn bir yaný kalsýn senden
Bir vak’asýn karþýsýnda durdukca aðladýðým
Kaybolmaný, bitmeni gördükce aðladýðým
Nasýl aðrýmaz kafa, nasýl zonklamaz beyin
Elbet sonu olurmuþ baþý olan her þeyin
Hatýrlatsýn ölümü faniliði hep bana
Ýþte bütün mesele; KUL OLMAK YARATANA...
08/12/1994
A..zade (Çetin Kabak)