Maviye Çalarken Gözlerim

bir sana bakardý gözlerim
sen bilmezdin görmediðinden
anlatýrdým oysa ýþýk dolu þehirde
seni haykýrýrdý hep, ben bile bilmezken
içimin dýþa vuruþ hallerinde yüreðim

alý al-moru mor bir sabaha uyanýrdý
yanaklarým,kýzarýrdý soranlarýn mahçupluðunda
gözlerim alev gibi olurdu,
dolardý her kaybetme korkusunda
býrakýrdým sanki bir nehir kenarýnda kendimi
ölmeye ramak kala vururdun içime

gündüzlerim geceye vururdu
hasretinden yanar dururdu
sen bilmezdin haykýrýþlarýmý
içimde bir sen olurdun
dururdun, bakardýn dilediðinde
yüreðine sorardýn
sen bile bilmezken kendini

sonra bir gün geriye dönüp baktýn
unuttun bendeki maviyi
saldýn kendini okyanusun kýyýsýna
umut baðladýn yüreðine bensiz dalgalarla
sana yakýn olan bendim oysa
sen gururuna yenik düþtün sonra
ve sonrasýný bana býraktýn
tek kaldým umutlarýmla
sonra aldý yalnýzlýk baþýný geldi,iliþti yanýma
yine baþbaþayýz seninle dedi bana
hiç þaþýrmamýþtým oysa
alýþa geldik bi durum bu bendeki
bendeki bu mavilik sevda delisi..

Ümit Orucoglu
21.00 /16.02.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: