Ruhumun yamalý düþü
Karanlýktý, gecenin koynunda býraktýðý o derin sýzý
Özlemin üstümde ayaz bir gömlek
Ruhumun yamalý düþü
Bilirim ki hüznün sesi çarpar rüzgâra
Yinede mor menekþeler büyür
Ve usulca öpüverir yüreðimi
Bir düþün kuytusundayken özlemlerim
Bu sabahý da sensiz karþýladým
Býraktýðýn gibiyim diðer yaným kendine ihanette
Bahar yeþili gözlerin gelir aklýma
Bu yüzden kendimi verdim hüzne
Durulur sular nasýl olsa, yürek çalkantýlarý sona erer
Yinede yalnýzlýk en iyisi
Ay saatlerinde Her bir yana bahar eserken
Sonsuzluða düþmeyi muþtulayan yýldýzlardýk
Artýk yol ayrýmýnda deðilim hiçbir gölgenin
Çýkardým üzerimden ayaz gömleðini, hüznünü
Bak sana neler getirdim adýna þiir yazýlmamýþ
Baharýn yeni açan güllerini ,
Ruhumun yamalý düþü
Özlemini yazmak kalýyordu geriye…