umutsuzluðumun içinde sevdim seni karabasan gibi çökerken yüreðime acýlarým senin sevgin güneþ gibi doðdu dünyama çaresizce uzanan ellerimi tuttun gönlüme sevgi kýrýntýlarýný yerleþtirdin bambaþka alemlere sürükledin beni sonra... sonra ey sevgili... amansýz býraktýn elerimi önce ellerini sýcaklýðýný yitirdim... sonra eþþiz yanlýzlýðý armaðan edip çekip gittin geliþin gibi oldu gidiþin sessiz ve derinden... yanlýz ve kimsesiz geceler teslim ettim yüreðimi bir seni sakladým gülüþlerime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
OZLEM-035 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.