MANSURÎ (Mansur Ekmekçi’ye)

Þu hantal halimle þekle muhtacým,
Dermaný sunacak sensin Mansurî.
Neþterini vursan duyulmaz acým,
Bilgine çok açým, doyur Mansurî.

Karanlýk yolumda rehberim olsan,
Ömrüm yetene dek ýþýðým kalsan,
Yüreðime kökler dallarýn salsan,
Öze ulaþmaya, yol ver Mansurî.

Her kafadan bir ses bu iþe þaþtým,
Doldu hazineler az daha taþtým,
Sofrana gelmeden piþmemiþ aþtým,
Ocaðýnda piþir, üstat Mansurî.

Atýlmýþ paçavra iþ görmez bezdim,
Bilgili üstada ihtiyaç sezdim,
Yandým hasretinle dört yaný gezdim,
Aþkýnla hamurum, piþir Mansurî.

Herkes tutmuþ bir yol gider düþünmez,
Dört heceden þiir yazar üþenmez,
Üstat kapýsýna yatýp döþenmez,
Baþ koydum yoluna, emret Mansurî.

Hak ve halk aþkýyla yanan kullarýz,
Çýplak gelenleri örter çullarýz,
Cahillere göre geçmez pullarýz,
Her kalbe anahtar olsam Mansurî.

Damarýma kan ver cana can gelsin,
Soluk ol çýraða iþi bilensin,
Dursunî kapýnda eski silensin,
Eðrimi doðrultsan, ustam Mansurî.

07/09/2006

DURSUN YEÞÝL
Sosyal Medyada Paylaşın: