Mavi ve alacakaranlýk sessizliðin içindeyim. arýyorum ayak vuracaðým dibi, Ama; ölülerim o kadar uzak ki! Hep yol bitmeden uyanýyorum halsiz ve yorgunum. telafisi yok biliyorum, eksiliyorum gün gün. Ýçimde açtýðým her kapý Oluþturuyor yeni bir girdabý Ve o oval oda da çarpýyor baþýný duvarlara, ümitsizce þehnaz longa. Ya kandýrýþlarým kendimi! ... idam sehpasýnda anladým. ne çok suçlar iþlemiþim meðer. tek tek sýralanýyor maktülüm dostlar. hala suçu kendilerinde sanýrlar. Dipte günü kurtaran güneþ yok inan.
Arýyorum ayak vuracaðým dibi. Ama ölülerim o kadar uzak ki! . Sosyal Medyada Paylaşın:
inaganlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.