Gün devrilip rengini soyunurken kâinat Yokluðun duvarýna kurulur merdivenim, Benden firar eder de benliðim bana inat Uzaklarýn yâdýnda seyreder serüvenim…
Yine akþam, ve yine içimde ayný firak Ömrümün aþinasi geceye dolan sancý, Bu gurbet ikliminde ben yine benden ýrak Karanlýða misafir içimdeki yabancý…
Ne bir hayal, ne bir düþ, ne bir umut yongasý Benim güzergahlarým duraksýz mesafeler, Ruhumu perçinleyen bir ömür prangasý Hiçbir yere varmayan gereksiz mesafeler…
Yönüm yok, menzilim yok, gün doðmasýn ne çýkar Zifiri matemlere sarýlsýn yalnýzlýðým, Dipsiz karanlýklara dalsýn sonsuza kadar Sonsuz mesafelere râm olan ýssýzlýðým…
Bir firar ikliminde eriyip bütün tasam Gecenin siyahýnda kaybolsa siluetim, Karanlýða uzansam, uyusam… uyanmasam Nihayet buluverse nihayetsiz gurbetim…
Dur duraksýz giderken, ömür denilen tren, Beni hergün bitirir, özlemin yelkovaný. Sanki posta katarý, imiþ gibi getiren, Hüzünleri yükleyip, geçmiþten anýlarý... .....................Güler TURAN ( babidim)
Bu yürek senin varlýðýnla atýyor, Sensiz kalýnca Güneþ garip batýyor. Her gece bu beden sensiz yatýyor, Sabah belki hiç uyanmayacak uyuyan......................HakanKURTARAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
varol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.