Peronda yanýndan geçen, Dalgýn bir suret vardý. Aðýrdan bakarken sana Düþürdü yüzündeki gülümsemeyi Tam yanýbaþýnda. Görmedin, Ve duramadý o Yürüdü yalnýzlýðýyla Þehir karanlýk karnýna Yalnýz yüreði alarak Kayboldu umut, Kör lambanýn ýþýðýnda.
Metruk þehrin hayaletleri Þiir yazmýþlardý herbir yere; Çýkan kaldýrým taþý, Banktaki yazý Herþeyde atan bir yürek izi. Öyle derin kazýnmýþ ki Yýllar yýlý gözlerimize dokunur. Bu bilinmez eski yazýtlarda Ne gençlik hayalleri Ne çocukluk gülüþleri saklýdýr.
Yalnýzlýk, ayrýlýk boþ bir kalp Daha ne istersin, sevmelere ey gönül. Ýnsaný her anda çaðýran, Duygu çýðlýklarý etrafta; Biri uçurum kenarýna çaðýrýr, Biri güneþ kadar mutluluk bahþeder yarýnlara. Seç kýrýk, yorgun kalpli insan Kara gecenin içinde yürürken Adým adým dökülsün, Ýçini daraltan düþünceler Sabahý aydýnlatan güneþ gibi Doðsun en güzel sevmeler.
(Þubat 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.