DEMİR LOKMA

Karanlýk köþelerden
Derinden dalmýþken bana

Görünmez bir el döndürdü
Beni karanlýklara

Karanlýklar içinden
Þimþek gibi çaktýn

Gözlerime çarpýnca
Rahmet oldup yaðdýn

Altüst oldu topraðým
Yumuþadý,daðýldý

Gücendi,incindi
Boðazýmda yutamadýðým

Demir lokma oldun
Canlý,canlý beni boðdun

Ve sen....
Bugün yeniden doðdun

Ömrün uzun ve mutlu
Doðum günün kutlu olsun...!

01_10_2007
Hanýmaða34 / Nazife Görgün






Sosyal Medyada Paylaşın: