MENDİLİME KAN DÜŞTÜ

çorak topraklarýmda biten gülbister
ben sana erguvanlarla gelmek isterken
kesiverdi yolumu mor kardelenler.
yüreðime sýzýn mendilime kan düþtü..
aþiyan kalbimin, gül tomurcuðu
týlsýmlý pýrlantasýn ebruli yüreðimin.
beþinci mevsimin süt beyaz kardeleni
baðýma ateþ düþüp solunca lalezarlar
yüreðime sýzýn mendilime kan düþtü.
pýrlantasý sensin bakýr kalbimin
denizde mercan olsam incisi sensin
nadide þah esersin rabbin imza attýðý
lekesiz laura bir bakire meryemsin
dedim veya diyeyim gülüm gülbister
sandukamda kýrk bohçanýn içinde
anamla bir sen kaldýn sevdiðim
vataným özüm Erzurum’un adýna
ekmekte tus suda zemzem adýna
zifiri gecelerde gözden düþen adýna
allahýn ilk yemini <kalem > adýna
hasret düþüp kasvetleþince kalp
soluverdi yüreðim mesken tuttu zemheri
yüreðime sýzýn mendilime kan düþtü
kan düþtü medilime
mendilime kan düþtü

VERTES / BURHAN HALÝD KOÞAN
not:bu þiir ilk olarak www.gonuldasforum.com/ - 7k forumda yayýnlanmýþtýr

Sosyal Medyada Paylaşın: