ÜŞÜYORUM

Bil ki üþüyorum yokluðunda
Bil ki üþüyorum sensizliðimde
Yüreðim bir buz denizi gibi
Akýp akýp donuyor kederimle
Kaderime aðlayan gözyaþlarýmla
Alýp götürüyor beni bende.
Odam bomboþ sensizlikte
Sanki sessiz oyun oynar gibi
Gözlerim dalýp dalýp gidiyor
Kirpiklerim,her zamankinden de aðýr
Gözyaþlarýmla karýþýp titriyor adeta
Üþütüyor yanaklarýmdan aþaðýya inerken
Gamzelerimde birikiyor küçük gölet gibi
Buz gibi dokunuyor dudaklarýma
Üþüyorum her gün yokluðunda
Gelmeyeceðini bile bile bakýnýyorum
Sonsuzluða gözlerim dalar gibi
Artýk çok geç biliyorum gelmeyeceðini
Beni bir daha böylesine sevmeyeceðini
Bile bile bakýnýyorum kendimce etrafýma
Rüyalarýma dokunuyorsun sessizce
Hayal gibi oluveriyorsun ellerin elimde
Bir buse kondurmak istesem de gamzelerine
Bir boþluða itiyorsun biranda ellerinle.
Hiç mi sevmedim zannettin seni
Yabana atmak gelmiyor Ýnsafsýz sözlerini
Sevmemiþ sanýyorsan vur yerden yere beni
Yeter ki yokluðunu tattýrma bana
Çünkü ben seni hala çok seviyorum
Çünkü ben sensizlikte çok üþüyorum…

ÝSMET ÖZTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın: