USTA-KALFA-ÇIRAK

Çocukluðumu düþündüm,sanki hayal kurar gibi,
Beþ yaþlarýmda þiþmaným,
Ellerim yumuk yumuk,
Saçlarým tepeden baðlý,

Ayakkabýlarým naylon,
Yandan demir tokalý,
Ama olsun rengi bayaz ve havalý,
Tek kusuru ayaðýmdaki demirin pasý.

Babam iþçi,annem ev kadýný,
Ama babam, hayatta annemin tek ustasý,
On dört yaþýnda evlenmiþ,
Her þeyi,ustam dediði babamdan öðrenmiþ.


Yokluk,yoksulluk diz boyudur,
Ama gözümuz tok,gönlümüz boldur,
Kimsenin varýnda olmazdý gözümüz
Çünkü çok doðrudur özümüz,

Babam usta,annem kalfa,biz çýrakken,
Hep sýrt sýrta verdik,yokuþlarý çýkarken.
Hep doðruluk,hep insan sevgisi öðrettiler,
Biz çocukluktan çýkýp,hayata atýlýrken.


GÜLER GÜLTURAN






















Sosyal Medyada Paylaşın: