HİLVANLI

Hilvanlýyým ben,
Yaralýyým sevdadan,
Aþk dayanmadý yaradan
Býrakýn aðlamasýn Hilvanlý.

Hilvanlý derki þunu;
Terk edemem sevda huyunu,
Aþk kaynatsa da sevda suyunu,
Býrakýn kan aðlamasýn Hilvanlý.

Aþk býrakmaz bu huyu,
Sevda anlamaz bu suyu,
Görelim neyler bu kuyu,
Býrakýn boðulmasýn Hilvanlý.

Aðlayan inleyen ve saçlarý aklaþan,
Ben derken ben olmaktan uzaklaþan,
Kimseye deðil hayata þiire dargýn
Býrakýn mehtabý aðlatsýn Hilvanlý.

Þiirimi kadýnsýz, dilimi adsýz,
Saçlarýmý yalayýp giden rüzgârsýz,
Gözlerimde damlayan o yaþlar
Býrakýn aðlasýn Hilvanlý.

Su üzerine yazýlmýþ isim harflerin,
Kafiyeleri vurdum sözü kýrbaçladým,
Alfabenin inadýna terk edilmenin
Býrakýn okusun Hilvanlý.

Daðlarýn çilesi bitmez;
Taþlarýn hilesi bitmez;
Bülbülün þarkýsý bitmez
Býrakýn yazsýn Hilvanlý.

Sabah ezanýn ufkunda,
Güller sen kokuyorsun,
Bir sen varsýn rüyamda birde gözlerin,
Gözlerine tebessümle bakar ve inler Hilvanlý…

Sosyal Medyada Paylaşın: