Canýmýn içi gönül yoldaþým,
Gün bitiyor ben yollardayým,
Neden bilmiyorum yoklardayým,
Yokluðunu düþündüm anýlardayým..
Bir sigara yakmýþýmda karþýmda,
Yankýlanýr türküler de kulaklarýmda,
Nefes alýþýmda soluklarýmda,
Yokluðunu hissediyorum bu diyarda..
Derin bir sýzý baþladý yokluðunda,
Boðazým týkandý kesildi soluðumda,
Senin tuttuðum o güzel kollarýnda,
Yokluðunun acýsý var artýk koynumda..
Oturup kurduðum hayaller,
Sensiz ses kesildi söylemedi diller,
Sensiz geçiyor bu güzel günler,
Yokluðunun hasretiyle bu gönül özler..
Hayat oldu karanlýk yoksun diyorum,
Kendi kendime yok olup gidiyorum,
Neden ne oldu garip oldum unutuyorum,
Yokluðun ölüm oldu yok oluyorum..
Yaþama dair ne varsa vardý sende,
Hepsi þimdi kaldý hepsi hayallerde,
Gezip dolaþtýðýn o güzel yerlerde,
Yokluðunun kokusu esiyor yellerde..
Anlatmak isterim yokluðunu sana,
Söylediklerimi biraz olsun duysana,
Kalp atýþým ve can olan yoldaþýna,
Yokluðun geçmiyor biraz anlasana..
Kalbim kýrýktý aktý bütün acýlar,
Yokluðunla her tarafým sancýlar,
Dönüp de benden haber sorsalar,
Yokluðunla gönlümde arttý tasalar..
Anla artýk hüsran oldu yokluðun,
Unutma hayat denen yol çok uzun,
Hiç yitirme her zaman elinde olsun kozun,
Yokluðun uzadý, uzadý yollar çok uzun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.