kalem sadece yazdığı yeri yakar

Yüreðine sevdiðim kadar yazýyorum

Yorgun harfler dökülüyor dudaklarýmdan
Tek celselik ferman kaldý ellerimde
Sen endiþe etme hatta duyma beni
Kendimi karanlýk bir odaya hapsettim
Kendisinin katili rolünü oynuyorum.

Bak ben taþ deðilim ; seviyorum seni
Bir melek deðilim; verilen talimatý uygulayan
Bak ben kýzýl bir rüzgarým seni sayýklayan; duy beni

Evet,
Önsözü sen olan bir kitap yazýyorum
Ama devamýný hangi sayfaya yazacaðým bilmiyorum
Gözlerim kan kalemim pamuk
Bu kitap sadece okuyaný esir alýr
Bu kalem sadece yazdýðý yeri yakar.

Dudaklarýmdan kalbine ne dualar doldurdum
Ellerini semaya kaldýrýp amin bile demedin
Sevdam destan sayfalarýna yazýldý
Okumadýn bile
Senin mabedine ömrümü adadým
Dönüp bakmadýn bile
Belki gelirsin gönlümün mabedine
Ya da sözlerim bu ayrýlýðýn esareti olarak kalýr.

Ben senin ne yokluðunun bir eksiðine
Ne de bir fazlana razýyým
Ben sadece sana aitim
Ve ben gönlümü çöl eden sensizliði sana adýyorum
Dünyayý senin adýnla adýmlýyorum…

Bu dünya zavallý
Bir ayrýlýk kurþunu gibi saplanýr yüreðime
Bu geceler saadet geceleri deðil , cezaevi
Bir seversin bin öldürür beni.

Evet
Kalbim yazdýklarým kadar temiz deðildir
Ne kadar aþýk varsa gönlüm o kadar mundar
Ve gökte ne kadar yýldýz varsa yorgunluðumun konuðudur
O zaman her haneme kazýnan mezar taþý olarak kal

16/02/2010
Söz: poLo_aS(H.T)

Sosyal Medyada Paylaşın: