Çanakkale denenmez.....

Kara donlu adüvler denerken beþyüzbin canla
yoktu boðazýmýzda ekmeð-i çavdar bir damla
Kaðný kýrýklarýyla ateþ verirken þimendiferlere
son arzularýmýzý yazdýk,
tütün kâðýtlarýndan defterlere....


Bin defa cehennem eylediler yeri yardýlar
bu afat-ý muazzamayý,
cüce dimaðlarýna sýðdýramadýlar.
Hesaplarýnda yoktu ölürken dirildiðimiz
ordulara bedeldi küçük bir birliðimiz.
Altay’lar bile dize gelmiþti
nefes eylediðimiz körüklere......


Bir bey vardý,beyler içinde yaman
hünkârlar hünkârýndan kýlýç kuþanan
Buðdaylar baþak tutmaz sübyanlar seferi
Haliller dedi sizlere;hü bereket-i
sakalar sular serperdi hüdalardan gönüllere....


Tepenin kocasýndan çekilirken gözlere beyaz bezler
konmamýþtý geriye ihtiyati tek bir nefer.
Yer donmuþ,put kesilmiþti bir millet kýzan ve kýzlarýyla
delip geçtiler doludizgin köhnemiþ tarihi
tahtadan mýzraklarýyla.
Kaldýrýn boynunuzu dediler,kan gölündeki sümbüllere...



Ben kimim,seni yazmak kim ,ceddim celâlim
göz ucuyla bir baksan;þimdi nedir ahvâlim.
Hipnoz etmiþler aslaný tüyün boyarlar
boyadýktan sonra,kuzu sayarlar.
Gücümüze giden odurki;
bizdendir kovayý tutanlar
zarb-ý dut yedirdiler þeyda bülbüllere......



Heredot sen söyle, etsinler biyat
devasa kâinat bu kadar darmý.
Binboða’lar Toros’lar efsane otaðý daðlar
pigme emellere sýðarmý........Kasým









Sosyal Medyada Paylaşın: