ŞİMDİ SEVİN...

Bitmez mi karanlýklar,hep siyah rengin?

Gözlerin hep ayazlý,kararsýz bezgin,

Esiyor sert rüzgarlar,için hep serin,

Hissizlik yaratýlýþtan belki de,senin eserin.


Boþluða haykýrdým da ses geri geldi,

Söz sanatým kalmadý,hepsi tükendi

Doða doðmamýþ duygulara bile can verdi,

Ölüm sessizliði de mi senin eserin?


Hangi mevsimdesin ki,düþüyorsun yere?

Esmiyor ki rüzgarlar,savruluþun niye?

Saðanak yaðýyorsun,yaðmursuz güne

Mevsimsiz yaþam da mý senin eserin?


Hadi kapat perdesini penceresiz evin

Kalbinde ýþýðýn yok,günde görmesin.

Yergi kalemim de yoktu,

Eskiden her satýra nakýþ gibi,

sevgi iþlerdim.

Þimdi sevin!

Sitem dolu bu þiir de senin eserin...

Sosyal Medyada Paylaşın: