Ey insanoðlu neye geldin dünyaya,
Ne yapýyorsun kapýlmýþsýn gidiþata,
Kendin kazýp kendin giriyorsun mezara,
Kendin yaratýp kendin oluyorsun manzara...
Biraz düþün bunca zamanda ne yaptýn,
Kimden alýp da acaba kimlere sattýn,
Bir his uðruna kendini çamurlara attýn,
Sonrasýný düþünmeyip yorgan döþek yattýn..
Bir an þu alemi bak nazar eyle,
Söyle bu elim gidiþat nereye,
Büyükleniyorsun iþte kendice,
Biraz düþün hakir görme diðerine..
Bir avuç umutla mutluluk aradýðýn,
Alemi berzahý arayýp da taradýn,
Söyle bunca geçen zamanda ne yaptýn,
Düþünmedin gününü zararla kapattýn..
Hep kar yaptýn zarardan zararý,
Kendin verdin düþünmeden kararý,
Baþkasýna verdin hep zararý,
Anlayamadýn zehir ettin güzel hayatý..
Gününü gün ettin hep eðlendin,
Olmadý diye söylendikçe söylendin,
Garipleri hep tersledin hep eyledin,
Söyle bunlarý yaparken neden düþünmedin..
Bunlarý yaparken bilmem ne öðrendin,
Yaptýn iþte bir þeyler oldun kendin,
Diðer yaþayanlarý neden hiç görmedin,
Sanki yaratýlan tek insan sen miydin?.
Sen düþün niye geldin bu dünyaya,
Dostça söyleyeyim kendini attýn zarara,
Sonra sende olursun dünyada fukara,
Sen , sen ol yaþamdan birazcýk anla..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.