ELLERİN TENİMİ ÇAĞIRIR

kaybolmak geçer içinden

aklýmýn en deli gecesinde

ellerin çaðýrýr tenimi

dudaðýnda yanar gülüþlerim

sandallar küser denize

martýlar sesinde susar

ne zaman taþsa yüreðinin deltasý

bu þehir kaybolur gözlerinde

güller sularda aðlar

karýþýp renginin hüznüne

yaðmur gözlerinde dinlenir

benden kaçan tüm özlemler

sende saklanýr

ürkek gece

sýyrýlýr kýnýndan sessizce

karanlýðýn avcýsý

göz koyar þafaklarýna

kaçmak geçer aklýndan

aklýmýn en hücra köþesine

korkularýn hasretle savaþýr

sesinin yankýsýnda ölür zaman

dudaðýnda uçurum olur heceler

sende kaybolursun bir gün

hasretin kýyametinde ben gibi

ellerinin dokunulmazlýðý tutuþur

bu þehir mahþer yeri

gözlerinden geriye

bir avuç günah kalýr

aklýmýn en ince yerinde

çýldýrmak gelir içinden

dal gibi kýrýlýp

yaprak gibi

toprakla seviþmek geçer

geçerde

ellerin tenimi çaðýrýr

tenin terime susar...



Ayþegül Gökdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: