O bile yeter

Esrik bir zamanýn koynunda boylu/boyunca
Uzanmýþ kendimi seyre dalýyorum
Þakaðýmda düþünceler namlusu
Böðrümde gidiþine saplanmýþ paslý býçak
Duygularýma rehin yüreðim
Büyüyen acýlarýma küçüldükçe ben
Þehirden çocuklara misket yuvarlýyorum

Ve þimdi demleniyorum kendime
Bir yudum acý/kýrbaç izinde dudaklarýmý döverken
Adýna býraktýðým iz/çizgilerinde
Yýllanmýþ þarap ekþimesi tadýnda
Tenimin titrekliðine ovarak avuçlarýmý
Gidiþine kýrýlan dizlerimi çekiyorum sineme
Ve / ayyaþ göz ucuyla aralýyorum sen bakýþýmý

Ah…
Sultan bakýþlý sevgili
Fatih’in eseriyle gök kubbeye yükselerek
Beyazlar içinde geliþini hayal ederken
Þimdi sesinin düþtüðü yere,
Serilmiþ gövdemi buhranlarýnda yýkýyorum

Olsun…
Ferime mühürlü hayalini aynalara çizerim
Ruhumu ayak izlerindeki heybet ile ez
Rahvan atlarý dörtnala koþtukça içimde
Aydýnlýða uzanan þafaklardan gel
Bir ceylan ölüsü gibi devrilse de gövdem
Son soluk cellâdý gibi bak yüzüme
O bile yeter…


Sosyal Medyada Paylaşın: