Has(dert/ret)

Doðduðu candan kopar insan.
Güvendiði yer deðildir geldiði;
Sýcak, soðuk artýk çevren.
Bir damla candan doðan hayat,
Perçin perçin imzasýný kazýr cana.
Her anda,
Daha bir direnir,
Hayat, ilk geldiði gün gibi deðildir.

Kopmuþtur artýk en özden.
Yeniden doðmak için,
Baþka bir öze doðru,
Her gün yeniler kendini.
Ve içten içe
Eklemeler yapar ruha.
Hergün sallar
Saðlam bildiði yer.
Kaç fýrtýna eser bu ummandan
Küçük tekne yürek çýrpýnýr
______________________çýrpýnýr
____________________________hiç durmadan.

Rotasý üflendiði aleme yönelmiþ,
Hep bir yanýnda eksiklik bilmiþ.
Hasrettir her zaman,
Kendine yakýn ne varsa,
Susar onlara.
Lakin bulduðu her þey
Onu biraz daha gurbet eder,
Gurbet, onun hep içinde saklanmýþ
Uzun ince bir yol.

Hasrettir gözlerine,
Hasrettir ellerine,
Hasrettir o sýcacýk gülüþlere,
Nasýl kopmuþluksa böyle
Vardýkça en çok özlediðine
Bir daha düþer ayrýlýk ateþine.
Giriftir hayat, çözdükçe karýþýr,
Aradýðý gerçek.
Anlar ki, Bu hasretlik hiç
_____________________bitmeyecek...

(Þubat 2010)

Sosyal Medyada Paylaşın: