BAHAR GELMEDEN.

Kardelen karlarý, delmedi daha.
Ben ise açmadan, gülü özlerim.
Soðuklar kýrýldý, ýsýndý hava.
Þubatýn ortasý, cemre beklerim.

Sýrayla gelecek, Rabbimden üçler.
Havayla, su, toprak, tez ýsýnacak.
Ýlahi kudretle, donanmýþ güçler.
Baharla beraber, nimet sunacak.

Toprak ýsýnýnca, buðu buðudur.
Ilýk ýlýk esen, can yelleriyle.
Tohum çatlayýnca, çimi doðurur.
Kýrlar þenlenecek, kuþ sesleriyle.

Meyve aðaçlarý, gelin gibidir.
Lalelerle açsýn, mor menekþeler.
Sakalar ötünce, konser sebildir.
Bülbül de gelecek, açýnca güller.

Þairin kalemi, yazar baharý.
Daðlarýn baþýnda, aklanýr bulut.
Yeþil halýlarsa, kaplar kýrlarý.
Seven sevilende, çoðalýr umut.

Kan yürür bedene, yaþlý canlanýr.
Sular bile coþar, baharla birlik.
Kuþlar yavru yapar, yuva sallanýr.
Güven gelir bize, baþlarsa dirlik.

Türkmendaðlý dosttur, kýþla baharla.
Gençleþir kalemi, bahar gelince.
Nice bahar gördü, yazdý hep hazla.
Kardelen karlarý, delsin delice.

HÝLMÝ CAN.
11.ÞUBAT.2010.
(2574)

Sosyal Medyada Paylaşın: