Suskunluðumu yazýyor kalemim.
Lal olmuþ dilime rehber oluyor dizelerim.
Aklýmý çalan bir gamsýza feryad-ý figan ediyor mürekkebim.
Sus/ma!..
Kalemim yaz...
Nasýl bir vefasýza odaklanýp saplandýðýný yaz.
Oysa/ki sevinçlerimin anasý olmuþtu gülüþlerin,
Öpüþlerin...
Bana yar olmayan ar...
Yüz karam!...
Adýn gibi karam/sýn,
Hayatýmý karartansýn.
.....
Zaman senin lehine iþlerken,
Ben sus-pus olmuþum dört duvar arasýnda...
Gönüllerin adamý!...
Sen eðlenmek için yaratýlmýþsýn,
Bense ’elif’ gibi,
Tek olmak adýna...
Biliyorum ki,
Adýmdan almýþým hayatýmýn gamlarýný,
Çilelerini...
Elif olmak zordur yaa!..
.....
Ah, karam!..
Gönlümde yaram!..
Güçlüklerle savaþýrken ben.
Daldan dala konuyorsun sen.
Koþ bakalým daha nereye kadar!..
Hoþ gönlün nayhoþ olana kadar!..
Lakin, yürek bir gün býkacak!..
Býkacak ve benliðini arayacak!..
O vakit yaþamýndan çok þeyler kaybetmiþ olduðunu göreceksin...
Belki,
Kendin olan sen’i bir daha yerinde bulamayacaksýn?..
Belki/de,
Gönül çelenlerle birlikte gitmiþ/bitmiþ olacaksýndýr...
Ebediyete!...
__Eli/f
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.