Kapýyý çarpýp çýkýyorum evden. Sevgilim mi gelecek ki? Evde olayým. Üstüm, baþým darmadaðýným. Sevgilim mi var ki? Doðum günüme aldýðýný giyip, Saçlarýmý tarayayým. Kaldýrýp attým kalemi. Sevgilim mi var ki? Adýnýn baþ harflerinden þiirler, Aþk kokulu mektuplar yazayým. Nereye koyduðumu bulamýyorum resmimi. Sevgilimle baþ baþa mý ki? Duvara asayým. Bir saða dönüyorum, bir sola. Uyuyamýyorum. Sevgilim mi var ki? Ýyi geceler öpücüðü versin. Sarýlsýn da uyuyayým. Dilimden öfkeli sözler çýkýyor. Sevgilim mi var ki? Aþkýýýým, sevgiliiiim, bitanemm diyeyim. Kahretsin. Bugün yine; On Dört Þubat Sevgililer Günü. Sevgilim mi var ki? Seveyim sevileyim. Öpeyim öpüleyim. Sarmaþ dolaþ gezeyim.
Anladým. Ve ben bir kez daha anladým. Anladým ki; Ana gibi yar olmazmýþ. Sosyal Medyada Paylaşın:
NİHAT İLİKCİOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.