Rahmet eden,kalbi görendin,sahiptin!

Dinmez
Efkârýn seni andýkça
Bir ömür ruhumun figanýný
Anlamadan yaþadýðým karþýma çýkýnca
Kalbimle dertli olduðumu hatýrladýkça,
Her umuda hesapsýz kanýp yol da kalýnca
Nefes yetmiyor söz söylemeye, gönlüm
Elvermiyor mahcubiyetin anbean artmasýna


Nasýl bir
Mükellefiyet içindeydim
Aklýný bilen, fikreden,
Keyfiyet süren,
Emanetiyle nefeslenendim
Zafiyetlerin birliðinde,
Heveslerin dirliðinde merak eder,
Nefsimi öncelerdim
Her iþimi bu minval üzere
Nizama koyar, güç ve nüfus için
Yarýþýrdým, bilemedim


Kimi gördümse
Merakýna girerdim
Her haline vakýf olmak için
Vakit geçirirdim, usul ve adap bilmezdim
Suç iþleme özgürlüðüm var diye geçinirdim,
Her suçun vebalinden habersizdim
Eza vermenin bazen emele uðraþmak için
Gerekli der, bu istikamette fetva verirdim


Akait ve
Muamelattan nasipsizdim
Ne derleri önceleyerek,
Utanmamak adýna güya gayret ederdim
Nasýl bir nefestim,
Neden bu kadar hakikatimden uzak
Bir haldeydim, hederdim
Neyi ne kadar hakkýyla bildim,
Ruhumun lisanýyla bütünleþtim,
Niye önemsemedim


Günün
Mübarekleþmesi derdim
Ýnananlarýn bir telaþ içinde
Gayret etmelerine nazar ederdim
Cemaatin dikkatsizliðini, bin bir türlü
Kokularýn iticiliðini öne sürerdim
Yardým toplamak için palazlanmalarýna
Çok kýzardým, fýrsatçýlar derdim


Kul olduðumu
Hakkýyla düþünmezdim
Sanki taahhüt edilen
Bir lahzanýn içindeydim,
Ne kadar sefildim
Hor ve hakir görmeyi
Mahir bir þekilde yerine getirirdim,
Yargýlamayý severdim
Mahkûm olmayý kendime
Hiç yediremezdim, bin bir bahaneyle
O halden sýyrýlmak isterdim


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: