dağlarımın sen kokan eteklerinde...

daðlarýn morlarý vurur içime
ardýç yapraklarýna düþer ay ýþýðý
serinliðin ortasýna damlayan yangýnlarým
ceylanlarýn gözlerinde üþümelerim
sen olmadýðýn tepelerde bakýþlarým aðlar
ülkemin yalnýzlýklarýnda solgun güllerim
güneþin doðuþunu bekler
hasret sancýlarýnda kasýmpatlarýn çýðlýðý
yýldýzlarýn doðuþuna ramak kalir...

ýlgýt akþamlarýna düþen karlar var ya
koynunda büyüttüðü kardelenlerin
sarý çiçeklerinde gördüm seni
mahsun yalnýzlýklarýnda düþledim geçmiþi
iz düþümlerinde hatýrladýkca gülüþlerimizi
çaðlayan olup akan ýrmaklarýn berraklýðýnda
aþkýmýzýn solmazlýðýný suladým
hür daðlarýmýn sen kokan eteklerinde...

caným ülkem var oldukca ihanetlere inat
esen yellerinde
dört mevsim açan çiçeklerinde
hep sen kokacaksýn türüm türüm
hilalim kaþlarýna düþecek karanlýklarda
mest olacaðým içime düþürdüðün ateþinle
aðustoslarý yakacaðým
ülkemin sokaklarýnda seni haykýracaðým
menekþe yüzlü birtanem...

Sosyal Medyada Paylaşın: