Ayrilik Ertesi
Zaman ayrilik ertesi
Mekan oturma odam
Aylardan subat
Gunlerden sevgililer gunu ertesi
Hava soguk
Ayaza kesmis
Bulutlar ayriligin siyahina bulanmis
Goz kapaklarim inme inmiscesine donuk kipirdamiyor
Gozlerim gozlerinin kahvesine bulanmis
Ve gozlerim o zehir gozlerinin zehriyle ahulanmis
Donup kalmis bir noktaya
Sanirsin gozbebeklerim kocaman pasli bir civiyle
Civilenmis oldukleri yere
Duvardaki saat isyan edercesine bu gidise
Takili kalmis
Ayriligi bir geceye
Avucumda bir tutam sac komur karasi
Ve avuclarim simsiki kapali
Kilit uzerine kilit vurulmus sanki
Parmaklarim kenetlenmis birbirine
Bir cocuk nasil korkarsa
Elinden sekerinin alinamsindan
Bende korkuyorum iste o komur karasi saclarinin
Ayriligin sert ruzgarlarina kapilip ucmasindan
Kokun hala ayni keskinlikle yakiyor genzimi
Burnumun direkleri sizliyor
Ardindan kapatirken kapiyi
Kapinin kolunda biraktigin parmak izlerin hala belirgin
Ve ayakkabindan haliya bulasan bir parca camur
Hala islak kurumamis
Ve giderken soyledigin o uc kelime
Hala kulaklarimi tirmaliyor
Seni Artik Sevmiyorum
Ah
Hic bilmezdim
Bir kac kelimenin bir insanin canini
Boylesine yakacagini
Seni Artik Sevmiyourm
Canim her defasinda ayni yaniyor
Hic ekslitmiyor zaman acisindan birseyler
Acinin siddeti hep ayni
Zaman ayrilik zamani
Mekan farketmiyor
Aylardan subat
Gunlerden senin beni terk edisinin ertesi
Saat gidisini bir geciyor
Ve gozlerinin kahvesine bulanmis gozlerim
Yavas yavas kapanmaya basliyor
Bedenim soguyor
Buza kesiyor
Ayriligin soguk ruzgarlariyla
Ve ben
Sensiz
Olume uyuyorum
Uyuyorum
Sensiz
Olume
oluyorum
oluyorum sevdigim
oluyorum
sensizligin ertesinde
oluyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.