kalemle yazýlmamýþki kader silgiyle silinsin dünyama güneþ gibi doðupta kýyameti getiren sensin ölümden korkupta eceli artayan tek benmiyim aynaya bakýpta kendini tanýmayan tek benmiyim karanlýktan korkmayýpta aydýnlýktan korkan tek ben miyim dünü hatýrlayýpta bu günü unutan ben miyim þehri adým adým dolaþýðta seni arayan benim miyim sessiz gecelerin eriþilmez sabahlarýnda umutsuzca uyanmamý bekleyen bela uyanýnca orta yerinden deler yerinde sayan gemiyi kimseyi görmeden kendini bile uzaklaþýr dünyanýn pislik dolu havasýndan gerçeðe dayanýn geçmek bilmeyen dklarda yeniden doðan güneþi bazen bekler bazen hayal eder bazen ister þahsen izler neler olmuþ bitmiþ moloton hayatlarda geri dönen planlý eziyetleri çeker kaybolan yýllarda uzaktan sen ben kalbimle yarýþýrken kimse çýkýpta yardým etmedi geçmiþ günlerle geleceði isterken uçan kuþlara hep imrendim onlar uçarken binlerce insan yeniden ölmek için yeniden doðarken dünyanýn pisliðinden kurtulmak için aþkýna sýðýndým ama nerden bile bilirdim sevdiðim daðlara kar yaðacaðýný bilemedim ölüp ölüp dirileceðimi buzlar ülkesinde yanacaðýmý çokla az arasýnda giden ince yolda yazdým satýrlarý kimsenin tarýfinin yetmediði adresleri aradým seni aradým kalbimin yangýnýnda geleceðe geçmiþe yada sonsuza kadar giden yolda sadece seni bulmak umudu tuttu bedenimi ayakta elini kaldýrmayan otostopçu gibiyim seni gördüðüm dakikalarda korkumun yetiþemediði melankolik anilarda imkansýzý öðreniyorum mucize dünyamda
Sosyal Medyada Paylaşın:
paradoks01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.