Yýllar gerilerde kaldý kalmasýna Görülmez silinmez buz renkli anýlarla Gönül yalnýz kalmýþ kar beyazý Bomboþ sinekler bile konmuyor Bozulmayan aþkýn rengine
Çok uzaklara yükseklere bakýyor gönül Aþkýn kýzýl çiçeklerini görürüm diye Uzatmak ister yolu dostluklarla Sevginin yeþili kar beyazlýðýnda Lekesiz aþka tutunarak
“Dað daða kavuþmaz” olasý deðildir Diyemiyorum güneþe sormak gerek Düþünce sýnýrlarý sonsuzdur bilene Olamazlar þaþkýnlýkla hayretle Yakýnlar uzak uzaklar da yakýn olabilir Sevgi yazýldýysa gözlerin dizelerine
Bahara doðru uzatýyorum ellerimi On dörtlük Þubat vuslatý cem olur diye Gelincik renginin sýcaklýðýndadýr Özgürlüðün kavuþturduðu an Uçuþuyor gel yakalayalým seninle ’Dað daða kavuþsun’ bu günlerde 12 Þubat 2010 Mehmet Paþakahyaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Paşakahyaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.