Geçti istasyonlarý Ömür treni birer, birer Ne bitmeyen aþk kaldý Ne tükenmez sevgiler Biliyorum dönüþü yok Bu trende son sefer
Helalleþir öpüþürsün Diyemezsin hoþça kal Ezilir yüreðinde duygular Kaynar için volkan gibi Beklersin içlerinden biri Gitme bu gece bizde kal
Desin diye ,Ama nafile Söz birliði etmiþçesine Hadi durma git der gibi Eller peþ peþe sallanýr Ýþte o zaman beyninde Þimþekler çakar
Tüm yaþadýklarýn Bir film þeridi gibi geçer Gözün önünden üçer beþer Anlamadýn mý dostum Yolun sonundasýn Bu tren dönmeyecek Çünkü bu senin için son sefer
Ýrkilirsin makinistin Acý sireniyle Bunlarýn bir rüya Olmasýný ne kadar istersin Yok,yok arkadaþ bu bir rüya Deðil ,bir þaka hiç deðil
Üzülme arkadaþ Uyanýrsýn karanlýk gecenin Alazlý seheriyle Bekle inan ki fazla gecikmem Bir gün bende geleceðim 12.15 treninin son seferiyle 30 Nisan-01 Mayýs 2002-04-30 Ekrem MADENLÝ Saat 052
Sosyal Medyada Paylaşın:
galaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.