tanýklýk edemiyorum kendi söylediðim sözlere bile dil büyük bir hilekár ne kadar çok yalan saklýyor masum sözcüðünün içinde mübarek ve mukadder kýlýnmýþ gözüyaþlý aþklar kelime içiyor sadece uðruna þehadet getirilen ayrýlýklar yarasýz kanýyor insanlar
ben dövmelemiyorum baþkalarýnýn býçak izini tenime bir kýlýç saplý dururken sinemde göstermedim kaç saklý yaranýn kabuðu sýyrýldý yel ile ceylan sürüleri gibi hüzünlerimi suya indirmedim gözlerimde elin koparýlan gülünün acýsý süs olan laflar senin þiir bahçene yarasýz kanýyor insanlar
emanet giydiremiyorum baþkalarýnýn yaþanmamýþ düþlerini bedenime yetiyor ar yerlerimi örten mutlu, dürüst ve basit bir cümle yüregini silah yapanlar ne kadar çok sey örtüyor üstüne korkmuyorum aþklarýn kuru gürültüsünden yarasýz kanýyor insanlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.