Acýdan kývranýyordum o gün. Senli hallerden kalan son halimdi beni sürükleyen Tuzlu sahillerin balýk kokusuna. Senin kadar gerçekti rýhtým ve Ben oradaydým sevgilim... Orada her bir adýmýmý çakýþýk saatler gibi Beni düþündüðün hayaliyle üst üste atýyordum; Topuklarým vurmuþtu, Kývranýyordum acýyla karýþýk bir zevkle Bu bile tanýdýktý senin þehrinin her köþesinde Zaten hiç beceremezdin yürümeyi diyordun Beceremedim yürümeyi sensiz sahiden de... Kolunu omzuma her atýþýnda Þimdi geçtiðim bu banktý hayaller, Evler bir bir küçülmüþtü seninkisinin yanýnda Ve sen adeta Ýstanbuldun,o kapýdan çýkarken Son tren yolculuðumuza... Tek sohbetim söz geçiremediðim sigaralarýmlaydý o gün Çok sevdiðimiz yerde; Ýsmini mevzubahis bile edemeyeceðim Uðrak yerimizde... Halbuki hiç istemezdim ýlýk nefesin yoldaþken içime Kara dumanýn soluk gölgelerinde seni bulmak, Ateþi senin ayak izlerine yormak, Doyasýya yanmak istemezdim. Hatýralarýmý bu sahilden tek baþýma Denize anlatmayý istedim umarsýzca bugün Ben de kalan son yarýmý köpekler gibi kazmak bahçelerine Topuklarým yara bere içinde Son kez trene bindim o gün...
Tuðçe Köseoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
diyar diyar... Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.