Senden Kalan Sessizlik Şimdi Bana

Sustun
Býçak gibi keskin
Ayrýlýk kadar aðýrdý suskunluðun
Ýçimdeki kanlý savaþlarý
Senin dilinden dökülecek
Bir kelimeyle durdurmaya hazýrken
Sustun


Artýk sonu gelmez cinnet gecelerinde
Tektim.
Dudaklarýmý kanatýrken acýdan,
Yokluðuna sevdalanýrken,
Her geçen gün
Ýsmini dudaklarýmda duaya çevirirken,
Tektim.

Söylesene
Benden sakýndýðýn birkaç kelimeyi
Yalancý sevdalarda mý tükettin?
Yoksa hep bana mý ait kaldýlar?
Çok mu zordu
Gitme demek
Söylesene.


Sanki hiç sevmedik birbirimizi
Ben senin ‘kadýnýn’ deðildim sanki
Bunu sen söylememiþtin bana
Her þeyi affettim, tüm günahlarýný
Ama susuþun bir yabancý gibi

Sanki hiç kimseydim ben
Sonsuzluktaki boþ bir yankýydým
Sana hiç uðramamýþtým
Sen hiç duymamýþtýn sesimi
Sanki birlikte yaþadýðýmýz bir hikâye deðil
Benim uydurduðum bir masaldý

Her þeyin olmamýþ mýydým bir zamanlar?
Bana inan diyen sen deðil miydin?
Nasýlda uzaðýmda durdun
Sokakta ilk kez gördüðün bir yabancý gibi,
Ellerin ellerime ait olmamýþ gibi..
Ýçimi acýttý susuþun,
Gözlerime bakamayýþýn

Yalnýzca bu çeliþkiyi açýklayýp
Öyle gitseydin
Bir iki þey söyleseydin ya da
Kendine iyi bak ,
Hoþçakal gibi mesela.
En azýndan nedenini söyleseydin..
Sen sustun…
Susuþunun sessizliðinde parçalandý tüm hayaller
O gün öteledim hayatý hayallerimden
Sustun;
Bütün kelimelerim sustu,
Ben de sustum.
Ýçimden söyledim yinede;
Güle güle.

Sosyal Medyada Paylaşın: