Ne sevgileri kendime liman sanýp sýðýndým bi bilsen Sen yokken ellerim üþüdüðünde sýcak bir bakýþa muhtaçtým ben, Gölgem beni karanlýða hapsetti zannederken Anladýmki seni olduðundan fazla gözümde büyütmüþüm ben.
Yýkýk bi bina gibi olan kalbimi,üþüyen ellerimi Bir baþkasýda yakmazmýydý sanki senin gibi. Alfabeden çýkardým sen gidince aþk denen acý karþýtlý harfleri,
Dayanamam sanýp sýðýndýðým limanlardan çektim teker teker kendimi Ben kendimede yeterdim senin deðersizliðine verdiðim deðerle yaþarken, Belki ders almam gerekiyormuþ bu aþk denen illetten,ama onunda suçu yok , Anladým ki aþk deðilmiþ alfabeden çýkarýlmasý gereken, Sen diye anlam yüklediðim aþký hayatýmdanda,alfabedende çýkardým ben. Anlamaz zaten senin gibi hakettiðinden çok sevilen.ama sevmeyi hiç beceremeyen..
Sosyal Medyada Paylaşın:
sudamlam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.