Kendine Yeniden

Anlattým mý sana,
nerden bildiðimi pekiþmeyi,
anlattýkça
pekiþtirmeyi sezdiðimi.

kimsenin yalnýzlýðý deðil,
bir aðacýn dibine
sýyrýlýp býrakýlmýþ,
yýlan kavý uykular.

gözlerimi
kandýrýlabilir sanman,
anka kuþuna küstüðündendir.

henüz keþfedilmemiþ
bir yara sýzlar,
belli belirsiz dimaðýnda.
söylenmemiþ bir ihanetin
sadakatiydi,
susup kalman yol kenarýnda.

her sabah uzaklara bakardý,
uzun uzun yumulu gözlerin.

ýlýk rüzgar,
yanaðýndan saçlarýna
sývarken ellerini,
sen,
günebakan bir siluetsin,
gözkapaðýmýn içinde þimdi,
günü ve sadakati kutsayan.

bir ben taþ kesilmedim
cevabýndan,
bir sen yemedin
hýrsýndan cevaba
kendini.
ayaðýndaki sunaða,
her doðan günde bir kurbanla,
yeter kýzýla kestiðin heykelleri
baþtan ayaða.

tarihin unutkanlýða kapýldýðý yerdir çöller.
erkeðe yakýþtýrýlan hiddetle,
bir kadýn bakýþý sanýlýr,
sapsarý ufka
bütün susmalar.

aðzýnda emziðiyle uyumuþ hafýza,
yok yere tedirgin etmiþ kuytuluklarý.
bir hayattan böylece
süpürmüþ seller,
ölümden arta kalan matemini,
-kendine iyi bak-
kendine yeniden
suyundan doðmak için….. yeniden kendine…..

Sosyal Medyada Paylaşın: