ELBET BİR GÜN BİTECEK ...
kahýrlardýr günüme düþen sýzýlarda
unutulmuþluðum kanar
hicranlarý koyamadým daðlar ardýna
beni yedi bitirdi aðýtlar
tomurcuklarda saklý kaldý güller
çöl fýrtýnalarýnda vuruldu ay’sýz geceler
topraða saçýldý baht-ý kara umutlar...
ne aþk kaldý, ne de sevginin sarhoþluðu
halbu ki, vaadlerim vardý
hayallerimle örmüþtüm yarýnlarý
gün ortasýnda vurmuþlardý kýzýl güneþi
yaðmur damlalarý yitikti mevsimlerde
aðustos böcekleri suskundu
figanlardaki yüreðim bitkinliðin demindeydi!
cehennem çukurlarý öylesine derin ki
kaçarým arsýz-astarsýz yüzlerden
dualarým yetim kalýrken yaradanýma
ezan sesinde yalnýzlýðým kor ateþlere düþer
boynum büküktür korkusuz ihanetlere
yutkunurum neler düþleyerek
elbet bir gün bitecek yýllarý bekleyerek!..
Zafer Direniþ
...
03 Þubat 2010 10.30 Çarþamba Lahey
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.