YEDİLER
Aslanlar tahtýna oturdu kediler,
Fareyle dost olup, beraber yediler.
Dostlar duysun diye, çok miyav dediler,
Daðlar dayanmadý, hazýrý yediler.
Tilkiyle, çakallar, örgütler kurdular,
Aslanlarý tek tek, arkadan vurdular,
Vataným önünde, yaramaz urdular,
Pastalar bitince tabaðý yediler.
Memuru, köylüyü, hepten unuttular,
Tahsilli cahili dahi uyuttular,
Fakirin gözünde, büyük umuttular,
Þehit askerlerin, hakkýný yediler.
Topraðýmý Yahudilere sattýlar,
Oylarýný alýp, sýrtüstü yattýlar,
Mallarýna her an, ilâve kattýlar,
Gazi polislerin, hakkýný yediler.
Beþ yýlda kapýdan oy diye baktýlar,
Her kesime yeþil ýþýðý yaktýlar,
Ýpe ayakkabý tekini taktýlar,
Doðmadýk bebeðin, hakkýný yediler.
Dursunî yanýldý, gerilerde kaldý,
Hortumcu kalbine, korkularý saldý,
Sadece seyretti, çalan daha çaldý,
Mevta insanlarýn, hakkýný yediler.
DURSUN YEÞÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.