üstüme vebali mi olur bu kader denen oyunun. ben oynadým kendimle baþlayan bölümü. þimdi çok yorgun düþmüþ bedenim. çocukça bir eylemin rüzgarýnda oynaþýrken ruhum. ansýzýn verildi vur emri. kimler verdi bu emri? veya kim verdi? bu kul oyunu olmaz, sanýrým bu tanrý þakasý olsa gerek. yoksa doðru olmaz! ne oluyor bana böyle? sanki caným çekiliyor. ellerim buz gibi, gözlerime gece karanlýgý çökmüþ gibi. ey vah ey vah! üstümde ölü yorgunlugu tadýnda bir çýrpýnýþ, oysa yeminlerimde daha yeni büyüyordu sevgili. nerden çýktý bu vur emri? bu kadar küsta olma be ölüm. senle iþim olmaz. þimdilik ertelenmiþ bir can borcum olsun, müsaden varsa az iþim varda, gidip sevgiliden bir ömür isteyeyim, olurya bagýþlanabilirim belki, anladým yok izin. bari arkaný dönde ruhumu soyunayým. nasýl olsa bedenimi yýkarlar. az iznin olursa sevdiklerimle vedalaþayým, peki bir mektup yazbilir miyim tanrýya? saygýlarýmý arzederimle biten bir mektup. belki tanrý muamasý çözülü verir. anladým... bu büyük bir vur emri olmalý. elveda bedenim! Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamozz29 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.