Ben en çok/ da seni sevdim Sende/ki bana benzeyen Gülümsemeleri sevdim Yoktun ama hep Yaný baþýmda beni bekleyen Kararan mahzun yanýnla Yalnýzlýklarýn efendisi oldun Þu fani dünyamda Gülen yüzün hüznüm Aðlayan yaným mutluluðum, oldu Her nefes alýþýnda/ binlerceeee Teþekkür ederdim Tanrýma Bir yaným aksak kalmasýn Diðer yaným öksüz Sanki sonbaharda zamansýz açan Çiçekler gibiydik biz Gizli, mahcup ve utangaç Sanki biz/ suskunluðun çoðullarý Çoðullarýn sessizliði gibi Durmadan akan çaðlayanlara Benzeyen yüreklerimizle Tutunmak için hayata Býkkýnlýk/ yýlgýnlýk yoktu Bize benzeyen yüzlerimizde Yanýlgýlarýmýz/ olsa da Doðrularýmýz bizden yana Yaþamak için tutunduk Fani olan yanlarýmýz la Cennet dünyayý…. 02/02/2010 Milas/MUÐLA
Sosyal Medyada Paylaşın:
milas_mylasa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.